"arean..." muga-adlatiboa eta "an..." inesibo soila ere

Aurreko sarreretan (adibidez azken sarreran) mintzatu gará, besteak beste, buruz "arean..." muga-adlatibo burulehena, zein garatu baita erabiliz "...-rean" abiapuntuko ablatiboa (ez baitzen prosekutiboa, nola an: nondik pasatu zara?, non galdera ez da buruz abiapuntua).

Eta, aurreko sarreran genioenez, "arean..." horretan agertzen zaigú "an" leku-adverbioa ("are - an..."), hots, horixe berbera zein, arazorik gabe, bihur daiteké partikula burulehen inesibo gardena (esan nahi baita, "an..."), jarraiki ber bidea nola "in" adverbio indoeuroparra noiz bihurtu "in..." preposizio latinoa:

• "in" preposizio latinoa ez da baizik "in" adverbio indoeuroparra preposizio bihurtuta

• Nóla sortu zen "in" preposizioa, nondik etorriko ziren "in" edo "en". Eta antzera ere "an".

halatan ze, antzera nola daukagun "arean..." muga-adlatibo burulehena, zeinen bukaeran dén "an...", izanen genuké "an..." inesibo burulehen soila ere, beti ere aukeran.