"helburuarekin ezen..." = "helburuz ezen..."= "helburuz eta..." = "helburuzta..." = "helburúz..."

Aurreko sarreran aipatzen genuén, adibidez, a estruktura "helburuarekin ezen...". Eta gauza da ze estruktura hori dá guztiz parekoa zein "esperantzarekin ezen...", zein jada ezagun dugun zatio agertu, adibidez, an ondorengo adibidea hen Lizarraga Elkanokoa (Gilenek aipatua hemen):

Ukatzea zen galtzea bere burua; ematea zen galtzea bere alaba. Baina, en fin, ezinbertze erresolbitu zen entregatzera barbaro jentil hari bere alaba onesta, galanta, juiziosa eta guzien gain kristioa, kondiziorekin ezi utziko zuela bizitzera erlijio kristioan. [Lizarraga Elakanokoa]

edota atzoko sarreran  gabé "ezen":

... hirur hoguei libera urhe paubrer emaiteco, conditionerequi bertce mundian philosopha harc uqhenen ciala bere somare doblia. [Tartas]

Eta berdin nola zirén baliokide:

"esperantzarekin ezen..." eta
"esperantzaz ezen...", edota halaber
"esperantzaz eta...",

ez dira gutxiago baliokide izanen:

"helburuarekin ezen..." eta
"helburuz ezen..." edo
"helburuz eta..." edota
"helburuzta...",

zein den 4 silaba laburrago zein bere goragoko kidé "helburuarekin ezen..." (8 silaba kontra 4), eta, hortaz, kasu askotan, erabilgarriagoa. Ohiko lez, aukeran ere báda:

"helburúz..."

soila ere. Eta esan gabe doa, "helburuzta + infinitivoa" edo "helburúz + infinitivoa" hor daude, nola ezpa! [⇶]