Tily (2010): "... as the needs of language users become increasingly complex, other pressures (…) begin to favor a shift to SVO..."

Galdetzen dú Mendi-k an aurreko sarrera:

Galdera funtsezko batzuk:

- NOIZ, ZERGATIK eta NOLA sortzen dira PREPOSIZIOAK?

- Zer zegoen lehen, POSPOSIZIOA ala PREPOSIZIOA?

Nire ustez, gai hauek dira askoz garrantzitsuagoak ezen esaterako, data behar bezala idatzi edo Nor-Nori erabili ez dakit ze aditzetan.

Hara, gogora dezagun zér dioen Givon-ek (akaso hizkuntzalari funtzionalistarik famatuena baita) gain evoluzioa on hitz-ordena (2005):

In general, SOV is the oldest attested word-order in human language. Most natural (non-contact induced) drift is, as far as I know, always away from SOV, not toward it (Givon 1979; Ruhlen & Gell-Man, forthcoming). [Givon, 2005]

eta Gell-Mann-ek eta Ruhlen-ek (2011) gogoratzen digute ze: 

According to Givón, "To my knowledge all documented shifts to SOV from VO ... can be shown to be contact induced" (12), a conclusion also arrived at by Tai (14) and Faarlund (15). [Gell-Mann & Ruhlen, 2011]

Horrela, gaur egun munduko hizkuntzen erdiak (gutxi gorabehera) pasatu dirá ki VO ordena, eta prozesuak jarraitzen du, zeren SVO ordena dá, baldintza orokorretan, askoz funtzionalagoa zein OV.

Izan ere, behar linguistikoak igo ahala, gero eta egokiagoa da ez soilik SVO ordena, baizik ere beste estruktura eta baliabide burulehen guztiak (elkarrekin osagarriak eta sinergikoak baitira), zeinen artean aurkitzen dirén preposizioak. Ikus hurrengo aipua ti Tily ("The role of processing complexity in word order variation and change", 2010), non aipatzen dén Goldin-Meadow eta beste:

Goldin-Meadow and colleagues suggest that agent-patient-action may represent a “cognitively basic” order for representing events, linguistically or non-linguistically. They argue that SOV is therefore the likely candidate for the basic order of some earlier form of all languages, but that as the needs of language users become increasingly complex, other pressures (…) begin to favor a shift to SVO. (Tily, 2010:94)

Hortaz, NOIZ? Baldin hizkuntza batek topatzen baditú preposiziogai egokiak azpi baldintza egokiak, prozesua erlatiboki erraza izan liteke. Baina orokorrean prozesua ez da zértan izan erraza, halatan non ez da batere txikia kopurua on hizkuntzak non oraindik ez den sortu ia batere baliabide prepositiborik (japoniera SOV postpositibo zurruna, kasu).

ZERGATIK? Azken buruan, zeren baliabide burulehenekin esanguratsuki irabazten dá an botere rekursibo funtzionala hala nola an zehaztasun erosoa...

NOLA? Baldintza egokietan, hizkuntzak aski espontaneoki sortu (edo mailegatu) ohi dituzté euren preposizioak, abiatuz ti adverbioak edo beste elementu lexikoak; baina baldintzak (estrukturalak eta bestelakoak, intra eta extralinguistikoak) ez dira zértan izan egokiak, eta prozesua ez da zértan izan erraza. Euskararen kasuan ez da erraza, eta beharko litzaké jarrera proaktiboa ganik instituzio eta autoritate linguistikoak. [187] [>>>] [A5] [A6] [A7]