igandea, urtarrila 31, 2021

"Berdin da gaur joatea zeinda bihar" edo "Berdin da gaur joatea zein bihar"

Jarrai daigun ikusten "zeinda" sarrera an "Euskaltzaindiaren Hiztegia", non gaur fijatuko gara an beheragoko erabilera horiztatu hori:

Hor ere nabarmendu behar dugu ze erabil liteké "zein" soila ere:

Berdin da gaur joatea zein bihar.

eta non daukagun a estrukturá "... berdin zein ...", zeintaz mintzo ginen an sarrera titulatzén "'zein' konparatiboa":

Azken sarreran aipatzen genuen a-estruktura konparatiboá "berdin zein...", non "zein" partikula konparatiboa agertzen zaigú aurkeztuz berdintasunezko konparagaia. Ikus orain beste zenbait adibide, atereak tikan gure betiko hiztegi eta eskuliburu referentziala, zein dén, nola esana dugun, OEH:
(En la expr. berdin zein...). Como, igual que. Pazienziaz iraunik, bardin zein bazengoze deboziño beroaz agradauko deutsazue Jesusi. Añ LoraS 90. Eta zegaitik eztatoz astegunian biar dabeena erostera? Dakijelako jaijegunian bardin zein astegunian dagozala dendak zabalik. Astar II 74. Artu-ezkero erremuak / eskuan gogora / euskaldun batela da / bardin zein bapora. Azc PB 227.
Hortxe dugu "zein" partikula burulehen edo prepositiboa an erabilera konparatiboa, kasu honetan aurkeztuz berdintasunezko konparagaiak. Hortxe, eskura.
Horixe. []

Etiketak:

larunbata, urtarrila 30, 2021

'Ez da hain erraz zeinda askok uste duten' edo 'Etxajaunen saria ezta ain koikari zein dirudi'

Dakigunez,"zeinda" jada agertzen da an hiztegi ofiziala e euskara, nola behar zitzaion. Ikus daigun orain bere lehenengo erabilera:

Hau da, baliatu daiteke "zeinda" ki osatu esaldi konparatiboak zein hasten diren kin "hain" edo kidekoren bat:

Ez da hain erraz zeinda askok uste duten. 

Nabarmendu nahiko genuke ze, antzera nola "zeinda", orobat erabil liteké, noiz ikusí egoki, "zein" soila ere, nola agertzen zaigun jada an "Refranes y sentencias, (1596)":

Etxajaunen saria ezta ain koikari zein dirudi. RS 497

Erabilera horretan, berebat daukagu "nola":

Ez da hain erraz nola askok uste duten.

Etxajaunen saria ezta ain koikari nola dirudi.

Dudagabe, dirá harribitxiak zein ondo gorde behar diren. []

Etiketak: ,

ostirala, urtarrila 29, 2021

Horixe da bidea!

Azken eguneraketa (ikus atzoko sarrera):

Horixe da bidea! []

osteguna, urtarrila 28, 2021

Berriro ere, gure indar guztiekin txalotu behar dugu Euskaltzaindia

Atzoko egunez Erramun Gerrikagoitiak publikatzen zuén ondorengo sarrera an bere bloga:

eta, jarraian, Gilen-ek zioen ze:

Ez genekien (eskerrik asko, Gilen), eta poz handia da hori. Ez da lehenengo aldia non, orri xume hauetatik, zoriontzen eta txalotzen dugun Euskaltzaindia, gustu handiz gainera: ikus adibidez sarrerá titulatzen:

Eta hauxe da beste aldi horietako bat non, errepikatzen dut: gustu handiz, gure indar guztiekin txalotu behar dugún Euskaltzaindia. []

asteazkena, urtarrila 27, 2021

Begiratu orokor bat gain datu diakronikoak

Azken sarreretan aritu gara ikusten nóla datu diakronikoak (dinamikoak) sugeritzen digute oso video interesgarria buruz evoluzioa e sintaxia an mundua. Jarraian, Engin Arik (2016) dígu eskaintzen begiratu orokor bat gain elementu fundamentalak e evoluzio hori, non aipatzen dira hala elementu estatikoak nola dinamikoak ere:  

Hor daukagu. alde batetik, argazki estatikoa zein dakusagun gaur egun, baina baita zéin diren hipotesi sinesgarrienak buruz evoluzioa e munduko hitz-ordena, zeinen sorreran aurkituko genuke oso nagusiki SOV ordena, zer gero joanen zen pasatzen ki SVO artio ailegatu ki gaurko egoera non munduko hizkuntzen erdiak dúte erakusten ordena nagusi hori.

Báda, gainera, gainbegiratu horretan, oso puntu interesgarria lótuz SOV kin-eta oinarrizko ordena zein sortzen den noiz saiatzen garen inprovisatzén keinu-komunikazioa ("gesture productions"). Bádirudi ze, inprovisatutako keinu horietan, aurrena jotzen da ki irudikatu zérbait konkretua (nola objetua), zeintan gero oinarrituko dira elementu tipikoki abstraktuagoak (nola aditza), emánez OV sintaxia, edo SOV. []

Etiketak:

asteartea, urtarrila 26, 2021

Dryer (2011): 'I think that most assumptions about genealogical classification would lead to the same conclusion.'

Atzo genuen irakurtzen ondorengo konklusioak ganik Gell-mann eta Ruhlen an euren "The origin and evolution of word order (2011):

non sugeritzen da ze munduko hizkuntza guztiak, edo ia, etor litezke ti antzinako mintzaira bakar bat, zeinen oinarrizko hitz ordena litzaké SOV. Horretaz, Dryer (2011) (ikus hemen, hemen edo hemen) dio:hots

I don't think their argument depends much on the particular assumptions they make. I think that most assumptions about genealogical classification would lead to the same conclusion. [Dryer, 2011]

... ber konklusioa ezen existitu zén antzinako sintaxi bat kin oinarrizko SOV ordena. []

Etiketak:

astelehena, urtarrila 25, 2021

Gell-Mann eta Ruhlen (2011): 'Reversion to SOV occurs only through diffusion'

Sarrera honetan edo atzokoan bertan irakurri ditugu zenbait komentario oso interesgarri ganik Dryer hizkuntzalari ezaguna (2011), zein, finean, referitzen ari zen ki ondorengo artikulua ga Gell-Mann eta Ruhlen, baita 2011koa (gogoratu ze Dryer dá autorea e egungo datu-base tipologiko aberatsena, erabiliena, ... ): 

zeinen konklusioak dirén hauek (Gell-Mann eta Ruhlen, 2011):

non:

  • (i) The word order in the ancestral language was SOV.
  • (i) Except for cases of diffusion, the direction of syntactic change, when it occurs, has been for the most part SOV > SVO and, beyond that, SVO > VSO/VOS with a subsequent reversion to SVO occurring occasionally. Reversion to SOV occurs only through diffusion
  • (iii) Diffusion, although important, is not the dominant process in the evolution of word order. 
Horretaz ari da Dryer (2011), nondik, gaurko honetan, nabarmendu nahiko genuke a konklusioa ezen "Reversion to SOV occurs only through diffusion", esan nahi baita: soilik bidez kontaktu linguistikoa, ez naturalki. []

igandea, urtarrila 24, 2021

Dryer (2011): '...than any claim about the human mind that any generative syntactician has made in the last 30 years, ...'

Genuen komentatzen hemen, aipátuz Dryer (2011), ze:

The distribution of SOV versus SVO in the world is quite striking in that although the two orders are about equally common, SOV is much more common in small language families, suggesting that there was a time a few thousand years ago when SOV was by far the most common word order in the world. [Dryer, 2011]
Nahizta, jakina, ezin dugun jakin ziurtasunez nolákoa izan den munduko sintaxien historia zehatza eta osoa, evidentziak apuntatzen du ki SOV ordena nola oso-oso zabaldua an garai zaharrak. [Balbula, 2021]

Eta, jarraian, Dryer tipologista famatuak dio (Dryer, 2011):

So, I would also say that the idea that there was a single original human language and that that language was SOV probably has a higher chance of being true than any claim about the human mind that any generative syntactician has made in the last 30 years, and (though this is probably more contentious) than any reconstructed forms for Proto-Indo-European being correct. There’s a lot of highly speculative work in linguistics.

Eta nahiz ezin dugun jakin zehazki nolákoak izan ziren lehenengo taupada linguistikoak gain gure planeta, a hipotesia ezen hasieran existitu zén SOV hizkuntza bakar bat záio iruditzen ki Dryer sinesgarriago-ze azken hamarkadetako generatibisten lan guztiak, eta baita-ze diakronista askoren lanak. 

Amaitzen du Dryer-ek esánez ze "There’s a lot of highly speculative work in linguistics.", eta bai, ados nago, eta gehituko nuke ze, bestaldetik, kasu askotan ez zaiela kasurik egiten ki evidentzia argienak ere, hala nola adibidez ze sintaxi burulehena dá askoz potenteagoa zein sintaxi buruazkena (potenteagoa, jarraituagoa, flexibleagoa, diskursiboagoa, expresiboki moldagarriagoa eta... efektiboagoa). Total, desastre zientifiko bat. Eta, nork sufritu behar du hori? []

larunbata, urtarrila 23, 2021

A argudioa e maiztasunak e 'lehenengo elementuak' (S, O edo V) an ohiko ordenak e munduko hizkuntzak

Nola genioen an sarrera titulatzén "XK3: Sujetua urjenteena, edo akaso aditza, baina ia inoiz ez objetua", ordenatu daikegu S, V eta O arauz euren maiztasuna okupatzén lehenengo posizioa an hitz-ordenak e munduko hizkuntzak. Izan ere, daukagú:

Lehenengo eta urrutiko begiratu batean, datu estatistikoek erakusten digute nola munduan zehar nahiago izaten da sujetua esaldian aurrena; batzuetan aditza, baina ia inoiz ez da ematen objetua an hasiera hon informazio-kate regular bat.
Hor ageri zaizkigu lehentasun komunikatibo batzuk, ... [Balbula, 2007]

Azken buruan, aurreneko osagai horren maiztasunetan ere ageri zaigu zirriborroá e lehentasun orokor batzuk, zirriborrá e ordena orokor bat, non, orohar, aurrena nahiago izaten da sujetua, askoz gutxiagotan nahiago izaten da aditza, eta soilik salbuespenez nahiago izaten den objetua.

Goragoko taulan, vertikalki ikusten da ordena hori: SVO. []

ostirala, urtarrila 22, 2021

SVOk ez du komunki erabiltzen beste ordenarik, bitarten beste ordenak (SOVk, VSOk eta VOSk) bádute erabiltzen komunki SVO baina ez SOV

Ikusten genuen herenegun nóla SVOk ez zuen komunki erabiltzen beste ordena alternatiborik arten S, V eta O; bitarten SOVk bái zuela erabiltzen SVO. Eta horko asimetria harago doa, zeren beste bi hitz-ordena minimoki maizkoak ere (VSO eta VOS) bádute SVO arten euren ordena alternatibo komun edo oso komunak, bitarten ez dutén erabiltzen SOV ordena alternatiboa. Ikus ondorengo taula ga Newmeyer, aterea ti artikulua ga Steele ("Word order variation", (1978): 

Taula horrek dú sakontzen an asimetria intralinguistikoa alde SVO, zeren hiru ordenak dúte erabiltzen SVO nola alternatiba komuna edo oso komuna, baina ez SOV. []

osteguna, urtarrila 21, 2021

Ez dago ezer propiorik an "baizik" pospositiboa respektu "baizik" prepositiboa

Zioen atzo Txopik:

Nik uste ze gako oso garrantzitsu bat da jakitea, zein zen "benetako" hitz ordena artean euskaldunak. Dute behartu gu sinistera, ze euskaldunak dute hitz egin an modu zorrotza, errespetatuz SOV hitz ordena, ezarriz ergatiboa sistematikoki, erabiliz aditz sistema oso kononplexua kin naturalitate osoa eta abar, eta abar. 

Eta nire zalantza da: hau dena egia al da? Ala existitu izan da hizkuntza bat non askotan zen aurreratzen aditza, non askotan ez zen ezartzen ergatiboa, non aditzak ziren xinplifikatzen? [Txopi]

Euskaran aurki daikegu ia denetarako aukerak, bideak eta mekanismoak, ez bada han, izanen da hemen (eta ez baleude ere, sortu beharko lirake). Eta bai, bádira hizkerak non aditza askotan aurreratzen den (ikus "Euskatzaindiak hor erabat asmatu du eta indar guztiekin txalotu behar zaio"), bádira hizkerak non ergatiboa askotan ez den ezartzen (ikus "Hasteko, hizkera zabalduenetan, sinpleki ez da existitzen ergatibo plurala" edo "Masayuki (2015): '..., if there is no ambiguity about subjecthood, the marking [ergatiboa] is optional.'), bádira hizkerak non aditzak xinplikatzen diren (ikus adibidez "J.L. Ormaetxea (2006): "...ez da oraingo ezaugarri bat, aspaldikoa baizik." respektu adizki pluralak, eta berdin gerta daiteke kin adizki datiboak edo potentzialak), bádira hizkerak non ...

Baina aukera, bide eta mekanismo horiek guztiak behar dira landú, eguneratú eta eskainí ki publikoa. Hor, aurrerapausu bakoitzean, euskarak ez du galduko ezer, soilik irabazikó. Ez gaitezen nahastu: ez, ez dago ezer propiorik an SOV respektu SVO (ez hemen ezta Japonian ere). Ez dago ezer propiorik an posposizio bat respektu ber baliabidea baina erabilia prepositiboki (ez hemen ezta Japonian ere). Ez dago ezer propiorik an "baizik" pospositiboa respektu "baizik" prepositiboa, nola ez dagoen ezer propiorik an "buruz" pospositiboa respektu "buruz" prepositiboa. Edo an "-an" pospositiboa respektu "an" prepositiboa (biak dirá ber adverbioa "an", post eta prepositiboki). Kulturalki berberak dira. Izan ere, dena da berdin salbu azken pausua, azken aurreramendu komunikatiboa.  []

Etiketak:

asteazkena, urtarrila 20, 2021

SVO sintaxiak ez dute komunki erabiltzen SOV ordena alternatiboa

Atzoko sarreran ikusten genuen nóla Steele-k (1978) aztertu zituén hizkuntzen barneko ordenamendu alternatibo posibleak, aurkítuz, alde batetik, ze SVO hizkuntzak...:

... in general, have no common alternate orders at all.

bitartean-ze, beste alde batetik, SOV hizkuntzen erdiak dúten erabiltzen SVO ordena ere, nola Bingfu Lu-k (1998) gogoratzen zigun hemen:

Hor dugu beste asimetria bat arten SOV eta SVO, beste asimetria bat aldé SVO. []

asteartea, urtarrila 19, 2021

Intralinguistikoki ere SVO estableagoa

Atzo komentatzen genuen nóla ordena sintaktiko gutxien-komunikatiboak (esan nahi baita, gutxien komunikatiboak azpi baldintza exigente-orokorrak: OSV, OVS) báduten egun tendentzia argia ki agertu an espazio txikiak eta erlatiboki isolatuak, eta nóla SOV ere agertzen den an halako espazioak erlatiboki gehiago-ze SVO.

Eta gauza da ze intralinguistikoki ere aurkitzen dugu ber joera alde SVO. Honela mintzo ginen buruz puntu hau an gure "Hizkuntza bere osotasunean" (2017:295):

Bai, Steele-k (1978) aztertu zituén hizkuntzen barneko ordenamendu alternatibo posibleak, eta aurkitu zuen ze SVO hizkuntzak "in general, have no common alternate orders at all", esan nahi baita ze sintaxi horiek, oro har, oso egonkorrak izaten dira an erabilera e SVO ordena, bitartean-ze adibidez SOV hizkuntzen erdiak erabiltzen zutén SVO ordena ere, nola Bingfu Lu-k gogoratzen zigun hemen:

Esan nahi baita ze kontua ez da soilik ze hizkuntzak nagusiki jotzen dute ki SVO aski naturalki noiz ez den existitzen kontaktu edo bestelako presio berezirik, baizik-ere-ze hizkuntzen barruan ere, intralinguistikoki, SVO ordena da askoz estableagoa (dú izaten alternantzia gutxiago) ezen SOV (zeinen hizkuntzen erdiak ametitzen baitute SVO ere). Berriro ere, báda joera bat apuntatuz ki SVO. []

astelehena, urtarrila 18, 2021

Finean, alde horretatik ere, SVO < SOV < OVS ≈ OSV

Beraz, azken sarreretan ikusi dugu nóla hizkuntza geografikoki zabalduenak zehar mundua dúten jotzen gehiago ki izán SVO:

hala nola ere ze SOV sintaxia ...:

eta gero ze OVS sintaxiak ...:

antzera nola OSV ordena ere:

Horrela sortzen da ondoko ordenazioa arten lau ordena horiek:

SVO < SOV < OVS   OSV

non orobat islatuko litzake ordena horien inestabilitate erlatiboa azpi baldintza komunikatibo gero-ta exigente-orokorragoak (SVO estableena, OVS edo OSV inestableenak), apúntatuz berriro an betiko norabidea. []

igandea, urtarrila 17, 2021

OSV ordenan ere, berdin nola an OVS, soilik 'small language families'

Azken sarreretan aipatu dugu datu bat ga Dryer (2011) buruz SOV:

The distribution of SOV versus SVO in the world is quite striking in that although the two orders are about equally common, SOV is much more common in small language families, suggesting that there was a time a few thousand years ago when SOV was by far the most common word order in the world. [Dryer, 2011]

Era berean, atzo ikusten genuen nóla berezitasun hori dá areagotzen an OVS, zeren azken ordena hori soilik agertzen da an "small language families", oso lokalizatuak geografikoki.

Eta gaur antzekoa esan behar dugu buruz OSV, zein, arauz WALS Online datu-basea (zeinen editoreak dirén Haspelmath eta Dryer bera), soilik da nagusi, gaur egun, an 4 hizkuntza:

lauak ere hiztun gutxikoak (Kxoe: 8000 hiztun, Nadeb: 370 hiztun, Tobati: 100 hiztun, Wik Ngathana: 3 hiztun) eta ondo lokalizatuak geografikoki an bizi-baldintza prokliveak ki isolamendua, nola diren Afrikako area menditsuak, Amazonia edo Indonesiako Papua. Har daigun lehenegoa eta handiena: Kxoe hizkuntza, eta konsulta daigun Wikipedia:

Hasta la década de 1970, la población de habla khwe vivía en áreas inaccesibles para la mayoría de los occidentales en partes remotas de Namibia, Angola, Zambia, Botswana y Sudáfrica. [Wikipedia]

Bai, OSV ordena honetan ere, berdin nola an OVS, soilik "small language families". []

larunbata, urtarrila 16, 2021

OVS sintaxiak ez dira soilik 'much more common' an 'small language families', baizik-ze soilik ematen dira an 'small language families'

Herenegun ikusten genuén nóla Dryer-ek (2011) zúen ematen argudio kualitatibo bat referitua ki SOV sintaxiak (SOV is much more common in small language families) ...

... suggesting that there was a time a few thousand years ago when SOV was by far the most common word order in the world [Dryer, 2011]

eta atzo gogoratzen genuen ze Lehmann-ek (1992) zúen aportatzen nolabaiteko datu osagarri bat: nóla hizkuntzak zein gehien zabaldu diren geografikoki zehar mundua dúte izaten SVO ordena (inglesa, gaztelania, portugesa, arabea edo txinera). 

Eta gauza da ze ber argudioa zein Dryer-ek aplikatú ki SOV, aplika ahal zaio ki OVS, zeintan, munduan zehar, soilik agertzen zaigu 11 hizkuntza an WALS Online datu-basea (editatua ga Haspelmath an Dryer bera), guztiak ere oso gutxi zabalduak geografikoki an leku eta bizi-baldintza bereziki prokliveak ki isolamendu linguistikoa, nola izan ahal den Amazonia. Adibide argigarria dá Uranina hizkuntza, zeintaz mintzatu ginen an sarrera titulatzén "XK3: Sujetua urjenteena, edo akaso aditza, baina ia inoiz ez objetua" (Balbula, 2007): 

Gauza da ze halako OVS hizkuntzetan mezuak derrigor izanen dira oso laburrak, eta gehienetan sujetua eta aditza izanen dira aski kontestualak (ia esan gabe doaz), eta keinuak (informazio jestuala) oso inportanteak. Esan nahi baita ze halako hizkuntza bat izanen da tipikoki oso hizkuntza hurbila ti kontestua, oso "ahozkoa" (oso gutxi literarioa), oso jestuala, oso sinplea.

Eta, realitatean, ¿non bizi dira OVS hizkuntzak?, ¿zein baldintzatan bizi dira? Aukera dezagun bat: Uranina, eta ikus dezagun, gaingiroki bada ere, zein ote diren baldintza horiek:
UrarinaOVS

Bistan da: oso hiztun gutxi, Amazonia inguruan, polisintetikoa, ... Akaso, horrelako hizkuntzak izanen ziren askoz frekuenteagoak an garai oso zaharrak, noiz mezuak ziren oso laburrak, oso adierazkorrak, oso zuzenak, noiz ordena ia berdin zen. Pentsatzekoa da hala izanen zela, eta hasiera ona da hori, baina gaur egun halako sintaxiek ez dute etorkizunik: hain da mugatua ordena hori. [Balbula, 2007]

Bestalde, OVS ordena dá oso sensiblea respektu behar komunikatiboak, horrela izanki oso inestablea, nola genioen an sarrera titulatzen: "OVS ez da ordena egonkorra, baizik oso inestablea":

Edonola ere, gauza da ze OVS hitz-ordena, izanik ere aski argudiagarria an sorrera e hizkuntza guztiak (akaso hizkuntza zahar-zahar bakar bat), ez da ordena egonkorra, baizik oso inestablea, izan ere, komunikazio-beharrak igo ahala, subjektuak hartzen doáz gerota paper diskursibo handiagoa, oinarrizkoagoa, eta hasierara pasatuko lirake, emanez, etapa horretan, SOV hurrenkera. Horrela daukagu ze, munduko hizkuntzen gehien-gehienak kokatzen du, normalki, subjektua hasieran.

Hortaz, OVS ordena oso inestablea izanik (jotzen du ki SOV), gertatzen da ze, periodo historikoan, soilik ezagutzen dira OVS sintaxi gutxi batzuk (oso baldintza berezietan), hala-nola-ze agertzen zaizkigu SOV protoestruktura asko, praktikoki hizkuntza guztietan (berreraikiak edo ez), zein denborarekin eta presio komunikatiboarekin ari diren bihurtzén SVO (gutxi gora behera, hizkuntza guztien erdia dá jada SVO). [Balbula, 2020]
Kontua da ze bádira ordenak zein askoz probabilitate handiagoz agertuko dira noiz hizkuntzak ari diren sortzen (nola OVS edo SOV bera) eta zein, bestalde, mantenduko dira baldin ez bada indar nahikorik arrén alda daitezen. OVS oso inestablea izanik, soilik gelditu da an area oso bereziak (nahizta joera handia izán ki bihurtu SOV). SOV aldiz askoz estableagoa da, baina hala ere behar komunikatiboak handitzean, eta aukera evolutiboa badu, báditu arrazoiak ki bihurtu SVO (nahikoa litzake SOVO desdoblatua), zein den sintaxi-modu efektiboena azpi baldintza eta behar orokorrak. []

ostirala, urtarrila 15, 2021

Lehmann (1992): 'Apparently, the basis for the shift is ease in understanding.'

Atzo ikusten genuén nóla Dryer-ek (2011) ematen zuen argudio kualitatibo bat (SOV is much more common in small language families) ...

... suggesting that there was a time a few thousand years ago when SOV was by far the most common word order in the world [Dryer, 2011]
eta hori ikusita, gogoratu gara kin beste argudio kualitatibo bat zein Lehmann hizkuntzalariak eman zuén jada an 1992, eta zein guk jasotzen genuén an sarrera titulatzén "Lehmann: the evidence of widely spoken languages" (2007), ... 

... , non Lehmann-ek dun egiten bereizketa kualitatibo bat arten hizkuntzak zein asko zabaldu diren zehar mundua, eta hizkuntzak zein gutxi zabaldu diren zehar mundua. Ikus dezagun:

The first has to do with adoption of a language by non-native speakers. When large numbers of non-native speakers adopt a language, the language tend to be shifted to SVO structure. Apparently, the basis for the shift is ease in understanding. In both VSO and SOV languages the two frequent nominal constituents of sentences, subject and object, stand side by side. In SVO languages, by contrast, they are clearly separated by the verb. We may note that all widely used languages with more than 100 million speakers today have become SVO. A number of these are Indo-European: English, French, German, Italian, Portuguese, Russian, Spanish. Another example is Chinese, which apparently in an early stage was verb final. The last major language to change towards SVO structure is Arabic, which is increasingly assuming SVO characteristics. An apparent counterexample is Japanese; but it has not been adopted by large numbers of speakers outside Japan. The evidence of widely spoken languages, then, supports the hypothesis that they tend towards SVO structure. If the basic sentence pattern is changed, the remaining constructions gradually change as well, as we have observed above. [249. or.]

Gorago, eta mintzatuz burúz eboluzioa hon hizkuntza indoeuroparra, esan du:

Similarly, prepositions were introduced, many of them from previous postpositions. [249. or.]
Euskaran ahal dugu erraztu prozesua edo zaildu. Da gure aukera. [Balbula, 2007]
Amaitzeko soilik nabarmendú ze Lehmann mintzo da buruz azalpen funtzional explizitu bat: "ease in understanding". []

Etiketak: , ,

osteguna, urtarrila 14, 2021

Dryer (2011): '..., SOV is much more common in small language families, suggesting that there was a time a few thousand years ago when SOV was by far the most common word order in the world.'

Atzo Newmeyer-ek aipatzen zuén Dryer, zein den akaso munduko tipologistarik zailduena, eta gaur fijatuko gara an ondorengo argudioa ti Dryer bera, non kontrajartzen dira datu estatikoak ("although the two orders are about equally common") eta bestelako datu kualitatiboak, nondik segituko dirén ondorio dinamikoak respektu evoluzioa e sintaxia an munduko hizkuntzak. Ikus daigun Dryer (2011):

The distribution of SOV versus SVO in the world is quite striking in that although the two orders are about equally common, SOV is much more common in small language families, suggesting that there was a time a few thousand years ago when SOV was by far the most common word order in the world. [Dryer, 2011]

Nahizta, jakina, ezin dugun jakin ziurtasunez nolákoa izan den munduko sintaxien historia zehatza eta osoa, evidentziak apuntatzen du ki SOV ordena nola oso-oso zabaldua an garai zaharrak. []

asteazkena, urtarrila 13, 2021

Newmeyer (1998): 'I have seen it claimed in a variety of places that attested (or uncontroversially reconstructed) word order changes from OV to VO are far more common than those from VO to OV.'

Atzoko sarreran ikusten genuen idatzi bat non Bingfu Lu (1998) zíon erantuzten ki mezu bat ga (ganik, ganika, ganikan) Newmwyer hizkuntzalaria (1998), nork, atzo ikusten genuenez, zioén hau an 1998:

One might even conclude that the OV preference is a remnant of a 'proto-world' OV (caused by what?), which functional forces (but what functional forces?) are skewing gradually to VO. And, indeed, linguists coming from a variety of direction (Venneman, Givon, Bichakjian, and others) have concluded something very much along those lines.
Ikus daigun orain Newmeyer-en idatzi osoa (1998):

Matthew Dryer has shown that, once we correct for areal and genetic bias, the 'preference' for OV order is greater than that for VO order in the world's languages. But interestingly, I have seen it claimed in a variety of places that attested (or uncontroversially reconstructed) word order changes from OV to VO are far more common than those from VO to OV
My first question is how widely accepted is such a claim among historical linguists and typologists? Is there much support for such an idea and its implication of an overall general 'drift' from OV to VO? 
If this claim seems well motivated, the conjunction of the 'preference' for OV and the 'drift' to VO is very curious, no? One might even conclude that the OV preference is a remnant of a 'proto-world' OV (caused by what?), which functional forces (but what functional forces?) are skewing gradually to VO. And, indeed, linguists coming from a variety of directions (Venneman, Givon, Bichakjian, and others) have concluded something very much along those lines

Gauza da ze, izánik interesgarriak gaur egungo maiztasun estatikoak buruz hitz-ordenak, askoz interesgarriagoak dirá datu dinamikoak buruz nóndik, norántza eta zéin baldintzetan joan diren evoluzionatzen sintaxiak zehar historia (ez soilik evoluzioak, baizik-ere evoluzio horien baldintza diferenteak). Izan ere, maiztasun estatikoak soilik dira puntu bat, azken puntua, azken argazkia atérea ki fluxu evolutibo bat zeintaz bádugun informazio dinamiko kualitatiboa, ondo relevantea, zein, jakina, ez genuken ahaztu behar an gure analisiak. []

Etiketak:

asteartea, urtarrila 12, 2021

Bingfu Lu (1998): "In short, the drift from OV to VO is motivated by the processing ease."

Mintzatuz buruz evoluzio sintaktikoa eta prozesamendua, gogora daigun a sarrera titulatzén "... the drift from OV to VO is motivated by the processing ease (Bingfu Lu)") non Bingfu Lu hizkuntzalari txinarrak egiten digu ondorengo azalpen tentatibo interesgarria respektu evoluzio sintaktiko orokorra:

Frederick Newmeyer-ek ("one of the first generativists to call attention to the ideas of the functionalist wing of the field") zioen honako hau an 1998:

One might even conclude that the OV preference is a remnant of a 'proto-world' OV (caused by what?), which functional forces (but what functional forces?) are skewing gradually to VO. And, indeed, linguists coming from a variety of direction (Venneman, Givon, Bichakjian, and others) have concluded something very much along those lines.
Bingfu Lu hizkuntzalariak erantzun zion honela
I venture to posting my tentative opinions below:
1.
There may be several reasons for proto-languages to tend be OV rather than VO. For instance, OV and SV are harmonious. Both O and S are dependents of the head V. Languages prefer OV over VO just like they prefer SV over VS.

2.
Proto-languages are expected to be simple in terms of nominal expressions. However, along with the developing of NP internal structure and the extension of the size of NP, the pressure to move large NP to the end of sentence increases too. Between S and O, O is more likely to be heavy. That is why O, but not S, tend to postpone.

Matthew Dryer 1980's "The Positional Tendencies of Sentential Noun Phrases in Universal Grammar." (Canadian Journal of Linguistics 25: 12-195) argues that postposing of sentential NPs is overall preferred over preposing. Languages only resort to preposing when postposing would violate the rigid V-final order.

3.
In addition, a heavy O is normally a piece of new information. New information tends to appear later in the sentence. Therefore, everything else being equal, a heavy O tends postpone rather than prepose.

4.
On the other hand, if a language starts with SVO order, there seems no obvious motivation to drift to SOV, unless O is a pronominal or clitic. 

In short, the drift from OV to VO is motivated by the processing ease.

Bai, evidentziak sendoki dioskue ze prozesamendu-kostuak dúte jokatzen paper estelarra an korronte nagusia e evoluzio sintaktikoa, nahiz existitu hainbat restrikzio galgátuz haien eragina. []

Etiketak: ,

astelehena, urtarrila 11, 2021

Evoluzio sintaktikoak dú bilatzen optimizazio (edo maximizazio) komunikatiboa

Atzo mintzo ginen buruz planteamendu zientifikoa e Piantadosi, Tily eta Gibson, zeinen hipotesi nagusia baitzén ze hizkuntzak, esan nahi baita kode linguistikoak, evoluzionatzen dira bilátuz optimalitate komunikatiboa

Our approach follows directly from the hypothesis that language approximates an optimal code for human communication, ... [Piantadosi, Tily & Gibson, 2012]

Holako planteamendu optimizatzailea egiten genuen guk ere an gure sarrera titulatzén "Sintaxia da ekonomia purua", zein gogoratu nahiko genuke hemen ere:

Munduko hizkuntzen sintaxiak dira momentuko emaitza puntualak zein diren sortzen ti maximizazio komunikatibo-ekonomiko konkretuak zein doaz garatzen diakronikoki an hizkuntzak segun zenbait irizpide orokor (zeinen relevantzia doa aldatzen), eta azpi zenbait restrikzio estruktural (zeinen indarrak ere aldakorrak baitira). Honako hauek izanen lirateke maximizazio horren irizpide eta restrikzio nagusiak:

Irizpide nagusiak:
1. IRIZPIDEA: Irizpide adierazkor-bapatekoa: aurrena joanen da hori zein nahi baita bereziki nabarmendu edo enfatizatu; alegia, informazio rematikoena, eta gero emanen da informazio gutxiago rematikoa edo guztiz kontestuala. Irizpide hau bereziki aplikagarria izan daiteke an egoera sinple-kontestualak, non parte rematikoa oso laburra den, eta parte ez-rematikoa oso kontestuala: tipikoki aurrena (edo soilik) emanen da zuzenean objetua, zein izaten den informazio rematikoena; gero akaso aditz jada kontestual bat, edo azkenik sujetua, zein egoera horietan izan daiteke kontestualki ondo ezaguna. Irizpide honek favoretzen du OVS ordena
2. IRIZPIDEA: Irizpide informatiboa: aurrena joanen da gaia zeini buruz arituko garen (burua), eta gero emanen da informazio xehea buruz gaia (osagarria). Irizpide honek minimizatzen du atzerakarga, eta ahalbidetzen du karga informatibo handiak edo/eta konplexuak erosotasunez ematea an estruktura koherente, ireki, jarraitu, efiziente eta eraginkor bat. Irizpide honek favoretzen du SVO ordena.

3. IRIZPIDEA: Irizpide digestiboa: osagarri luzeak hobe baldin ez badoaz arten osagarri laburrak; hau da, osagarri luzeak hobe baldin badoaz esaldi-amaieran edo esaldi-hasieran. Adibidez, ez da digestiboa osagarri-sorta luze bat arten sujetu labur bat eta aditz are laburrago bat. Irizpide honek nahiago du SVO edo OVS gain SOV.
Restrikzio nagusiak:
1. RESTRIKZIOA: Hizkuntzen maximizazio linguistiko-ekonomikoa dá garatzen azpi baldintza eta posibilitate estruktural konkretuak an garai ezberdinak. Hizkuntzen hasieran ez dago ezer: zerotik abiatzen da, eta nonbaitetik hasi behar da: hor, hizkuntzetan, aurrena sortzen dira baliabide konkretuagoak, nola izenak, eta gero sortzen doaz elementu abstraktuagoak, nola aditzak, halatan ze, OV ordena, non aurrena doa izena eta gero aditza, da konkretuagoa ezez VO non aditz abstraktuagoa aurreratu da ki objetua. Diogunez, restrikzio hau nagusitzen da an sorrera on hizkuntzak, non hiztunak derrigor hasi behar dira kin baliabide konkretu sortzeko-errazagoak, lehenago ze, akaso, joan garatzen estruktura eta baliabide abstratu eta potenteagoak nola ordena VO edota preposizioak, zein diren sortzeko-zailagoak (justuki zatio izan abstraktuagoak). Irizpide honek favoretzen du hasierako OV ordena postpositiboa. Gero, hortik mugitzeko, posibilitate estrukturalak ez dira beti erosoak.

2. RESTRIKZIOA: Hizkuntzen maximizazio linguistiko-ekonomikoa dá garatzen azpi behar komunikatibo konkretuak an jendarte eta garai konkretuak. Adibidez, ez da berdin izanen maximizazioaren emaitza an testuinguru sozial bat non betebehar komunikatiboak dira oso-oso sinple, kontestualak (hor errazago mantenduko da irizpide konkretuzalea eta kontestuala, hein handi batean), edo maximizazio horren emaitza noiz betebehar komunikatiboak bihurtu diren askoz konplexuagoak (hemen nagusituko da irizpide informatiboa (eta digestiboa) gain besteak, nahiz-eta bestelako restrikzioek izanen dute euren eragina). Segun restrikzio hau, hizkuntzen aurreneko estadioetan gailenduko da SOV edo akaso, hasiera batean, OVS, eta gero, noiz nagusitu baldintza komunikatibo konplexuak, SVO.

3. RESTRIKZIOA: Hizkuntzen maximizazio liguistiko-ekonomikoa dá garatzen azpi giro sozial konkretu bat, zein izan ahal da irekiagoa edo itxiagoa respektu berrikuntza linguistikoa. Honen arabera, hizkuntzak ziren garatuko askoz errazago an garai zaharrak, non adibidez ez ziren existitzen akademia arautzaileak, ezenezta an garai modernoak, non kontrol linguistioa den izaten aski handia.

4. RESTRIKZIOA: Hizkuntzen maximizazio linguistiko-ekonomikoa dá garatzen an kontestu interlinguistiko konkretu bat, non ahal da existitzen hizkuntz kontaktu oso estua eta eraginkorra.
Evoluzio sintaktikoa dú bilatzen optimizazio (edo maximizazio) komunikatiboa. []

igandea, urtarrila 10, 2021

Gibson et al. (2012): 'Our approach follows directly from the hypothesis that language approximates an optimal code for human communication, ...'

Atzo aipatzen genuen a idatzia e Gibson titulazén "Information processing and cross-linguistic universals" (2016), non autorea mintzo zen buruz hizkuntza eta bere evoluzioa an terminuak e prozesamendua e informazioa:

Idazki horretan, beherago, Gibson mintzo da buruz obvietatea e hipotesi hori (Gibson, 2016):

Eta hor aipatutako artikulu horretan (Piantadosi, Tily & Gibson, 2012), autoreak dúte sakontzen an puntu hori, esánez adibidez:

Hor, autoreak mintzo dira buruz hizkuntza (zein ez den organo bat, baizik kode bat, edo, hobeki, kode asko) an terminuak e optimalitate komunikatiboa

Our approach follows directly from the hypothesis that language approximates an optimal code for human communication, ... [Piantadosi, Tily & Gibson, 2012]
Bai, zinez, oso gogorra eginten da pensatzea ze komunikazioak ez du zerikusirik kin munduko kode linguistikoak eta euren evoluzioa (hori mantentzeko beharko lirake evidentzia sendoak, zein ez diren existitzen). Aldiz, Gibson eta bestek diotenez, obvioa dirudi pensatzea an komunikazioa nola gidari zentral bat an evoluzioa e hizkuntzak. []

larunbata, urtarrila 09, 2021

Chomskyarrak atera behar dirá ti euren mundu paraleloa

Bueltatuz ki artikulua e Laka ("Simetria ala simetria eza? Hitzordenaz hausnarrean" 2008) non autorea saiatzen den justifikatzen bere teoria chomskyar ortodoxoa (buru-parametrikoa) kontrá teoria chomskyar alternatibo bat (antisimetrikoa, nondik, bide batez, deduzituko baitzen ze SOV ordenak dú, orohar, prozesamendu-kostu altuagoa ze SVO), gogora gaitezen ze artikulu hartan katedratiko getxotarra zúen aipatzen Gibson hizkuntzalaria bi aldiz jarraian (ikus an "Atzerakarga chomskyarra"), saiatuz lotzen literatura teoriko chomskyarra eta literatura buruz prozesamendua e informazioa. Areago, Lakak esaten digu ze:

hau da ze, "hizkuntzalaritza" eta "hizkuntza-prozesamenduaren azterketa" konvergitzen ari dira inkluso an azalbideak. Egia esan, ez dakigu Laka zehazki zértaz ari den noiz mintzo den buruz "hizkuntzalaritza", baina antzeman ahal dugu ze referitzen ari da ki bere hizkuntzalaritza (hizkuntzalaritza chomskyarra), zeren "hizkuntza-prozesamenduaren azterketa" berez da hizkuntzalaritza funtzionala.

Baina, tira, gauza da ze Lakak (eta Erdoziak) aipatzen duté bi aldiz Gibson. Ikus daigun zértan ari den Gibson ("Information processing and cross-linguistic universals", 2016):

Beraz, Gibson erabiltzen ari da informazio-teoria eta informazio-prozesamendua arrén azaldu hizkuntz evoluzioa, eta, dioenez, ikerketa-plan hori gertaten ari da produktiboa. Gauza da ze hori dá planteamendu funtzionalista bat, eta ez dago konvergitzen kin mundu paraleloa e hizkuntzalaritza chomskyarra, baizik divergitzen, guztiz. []

Etiketak: , , ,

ostirala, urtarrila 08, 2021

"lekat...", "ken..." edo "gehi..."

Eta antzera nola sortu zen "lekat ..." prepositiboa, sortu dira berrikiago "ken ..." edo "gehi ..." tresna prepositiboak (ikus hemen):

Eta gaur egun, naturaltasunez, "gehi..." edo "ken ..." erabilerak ohiko bihurtu dira, askoz ohikoagoak zein "lekat..." zaharragoa. Bai, hor báda mekanismo sintaktiko sortzaile bat nondik akaso sor litezke beste tresna batzuk ere. []

Etiketak: ,

osteguna, urtarrila 07, 2021

'... excepto A, B y C' versus '..., A, B y C excepto'

Azken postean galdetzen genuen ea egon leiken arrazoi komunikatiborik aldéztuz "excepto" prepositiboa gain bere latinezko kide pospositiboa (hala gaztelaniaz nola frantsesez nola inglesez ez da erabiltzen forma pospositiboa). Hortaz, konpara daigun ondoko bi esaldiak:

Recorrí Europa excepto algunas partes cercanas al Caucaso y la zona de Ucrania.

Recorrí Europa, algunas partes cercanas al Caucaso y la zona de Ucrania excepto.

Bistakoa da ze lehenengo versionean askoz hobeki expresa eta interpreta daikegu esaldia, zeren:

  • "excepto" burulehena irakurrita, bádakigu ze jarraian irakurri behar dugu salbuespenezko osagarri bat (kin-eta salbuespenezko informazioa) eta hola hasieratik ahal dugu sintaktikoki uztartú salbuespen-sintagma hori an informazioa zein jasotzen ari garen, eta baita plenoki interpretatu eta expresatu informazio hori, efektiboago. Hori dá koherentzia sintaktiko-interpretatibo-expresiboa.
  • "excepto" prepositiboa, gainera, ahal da emán jarraituago, gabén koma. Hor islatzen dá jarraitutasuna
  • "excepto" prepositiboa erabilita, jarrai daikegu ematen salbuespenenak gabén arazorik ("... excepto A, B, C, ..."), nahi badá pausatuki, ondo reflexionátuz buruz salbuespenak zeintaz mintzatuko garen, ondo pensatuz eta ondo emanez gure osagarri konplexu hori, sártuz xehetasunak zein bestela ez liraken kabituko. Hori dá irekitasuna, nondik segitzen da, adibidez, aberastasun matizatua.
Hori dela-ta, ulertzen da ez egotea interes berezirik an kokapen pospositiboa e "excepto", halatan-non, finean, galdu da "excepto" pospositiboa an gaztelania edo frantsesa. Ez da, jakina, kasualitatea. Bádira arrazoi komunikatibo onak. []

asteazkena, urtarrila 06, 2021

'Hoc vel illo excepto' versus 'Excepto esto, o lo otro'

Ikusten genuén hemen irudi bat tika Larramendiren "Diccionario Trilingüe" (1745), non fijatzen ginen an "ezautá ..." forma prepositibo azentuatua, zeinekin ematen zén "excepto..." latinezkoa bezain gaztelaniazkoa ere. Hala ere, ber irudian, orobat ikus leike nóla "excepto" hori ez den sintaktikoki berdina latinez zein gaztelaniaz: 

Bai, bata, latinezkoa, dá pospositiboa:

Hoc vel illo excepto.

bitárten bestea, gaztelaniazkoa, dén prepositiboa:

Excepto, exceptuando esto, ò lo otro.

Aipatzekoa da ze "excepto" hori latinez ere ager leiké prepositiboki (esan nahi baita ze ager leike bietara, pos eta prepositiboki). Hala ere, gaztelaniaz (edo frantsesez, edo inglesez) ez da gehiago erabiltzen forma pospositiboa. Bá al da horretarako arrazoi komunikatiborik? []

Etiketak:

asteartea, urtarrila 05, 2021

Azentu (akutu) diakritikoa: zér bestela?

Azentua dateké zeinu diakritiko gutxien agresiboa, gutxien oztopagarria, ondo erabilgarria noiz-ere nahiago dugun lehenetsi jarraitutasuna gain pausa. Puntu horretaz, gogoratu nahiko genuke nóla ...

Genióen hemen ze hala komek nola koma garaiek gehiago sugeritzen dute pausa ezenez jarraitutasun fluitua:

Atzo azpimarratzen genuen nóla helburu diferenteek eskatu ohi dituzté soluziobide diferenteak ere, eta nóla gaur egungo puntuazioak ez luken bilatu behar sinpleki leuntzeá zurruntasun buruazkena (horretarako zatituz diskursoa an adreilu ez-horregatik gutxiago buruazkenak), baizik, kontrara, saiatu beharko litzakela bideratzén fluitate burulehena, argiki markatuz aurrerabideak nondik irakurketa ibil dadin seguru eta gustoso.

Zentzu horretan, iruditzen zaigu ze hala komek nola koma garaiek gehiago sugeritzen duté pausa ezenez jarraitutasun fluitua, eta, esan dugunez, ez da hori gure helburua. Hortaz, ez bata ez bestea ez lirake biderik egokienak afin provokatu irakurketa fluitu-gozotsuena, are gutxiago noiz existitzen den puntuazio bat gutxiago agresiboa eta gutxiago zatitzailea nola den azentua, zein den mekanismo ondo gardenagoa, ondo erabilgarriagoa, ondo orokorragoa, ondo erosoagoa, ondo fluituagoa, eta ondo egokiagoa. [Balbula, 2019]

Bai, azentu (akutu) diakritikoa: zér bestela? []

astelehena, urtarrila 04, 2021

Azentu diakritikoak dirá gutxienik intonatiboak, eta hortaz, akustikoak

Zioén atzo Erramun Gerrikagoitiak: 

Azentua niretzat eta beste ascorentzat da zeozer daucana zerikusia kin acustica mundua. Beraz, niretzat hemen hobe da erabiltea zeinu (marca, seinale, ...) diacriticoa ze erabili azentua, zeren ez du zerikusiric zeinu horrec kin acustica mundua.

Diacritico verba grecoa da -διακριτικά- zerbait erabilten dena bereizteco "zehar critica" edo "arartez critica" (dia + critico = zehar + critico, bereizteco) ezen da zeinu bereizgarria zeinac ez du zerikusiric kin acustica mundua.

Gure azentuak dirá diakritikoak an zentzua ze balio dute arrén argitu nóla interpretatu nexu sintaktikoak, aditzak edo are perpaus osoak zein, bestela, gerta leizken anbiguo, edo sinpleki ez hain argi nola nahiko genuken. Jakina, irakurtzean (ahots goran edo ez), iluntasun sintaktikoa ez da batere ona, zeren dú eragiten duda eta nekea an irakurlea, nor, finean, amaitu ahal da uzten irakurketa. Behar argitzaile-desanbiguatzaile hori berretzen da an sintaxi desdoblatu bat (SOVO), zelangoa opa diogun ki euskara. Ikus zér esaten genuen an sarrera titulatzén "Azentu diakritiko tonikoa ere":

Sintaxi desdoblatu, eta hortaz bikoitz, batean (SOVO pre eta postpositibo batean), ondo lagungarria da markatzea zéin den norabidea, progresiboa edo regresiboa, zeintan irakurrí eta interpretatú sintagmak. Halako sintaxi jori batean berretuko dirá partikula eta erabilera potentzialki anbiguoak, zein, dudarik ez, komenikó geldi daitezen desanbiguatuak an ber instant noiz irakurri (mintzatuan intonazioak eginen du bere lana).

Esan nahi baita ze, halako sintaxi desdoblatu batean maiz askoan nahas litezké, demagun "zein..." erlatibo burulehen atonoa edo "nola..." konparatibo berdin atonoa, eta euren kide galdetzaile indirekto tonikoak, "...zéin..." edo "...nóla...", halatan ze, hor ere, lagungarria izanen litzake azentu diakritikoa, kasu honetan tonikoa, zein dún askatzen zalantza hori. Kasu horrexetan, azentua ez litzake jada intonatibo hutsa, nahiz, jakina, hor ere intonazioa ezberdina izanen zen, baizik, diogunez, tonikoa ere (zeren markatuko lirake aukera galdetzaile indirekto tonikoak eta ez atonoak).

Halako azentu diakritiko tonikoa orriotan erabili izan dugu ez gutxitan, nola, adibidez, an azken esaldia hen herenegungo sarrera:

Azentu progresibo hori dá ondo lagungarria an transizioa tikan sintaxi buruazken hutsa ki sintaxi desdoblatua (hala nola an sintaxi desdoblatua bera), afin lagundu interpretatzén, lehenengo kolpean, lehenengo begiratuan, zéin den norabidea e diskursoa.

Azken "..., zéin den norabidea e diskursoa" horretan agertzen zaigú "zéin" azentuatu hori, zeinen azentua dén diakritiko tonikoa, afin ezberdindu dezagun tikan "zein..." erlativo atonoa.

Bestalde, ohartarazi nahi dugu ze azentu diakritiko toniko hauek ez dira zertan kokatu gáin azken silaba, nola diren kokatzen azentu diakritiko intonatibo progresiboak.

Eta gauza da ze bi azentu akutu horiek dirudité ondo lagungarriak ki erraztú instanteko interpretazioa, nahizta, finean, azentua jartzea edo ez jartzea geldituko litzake eskú erabiltzailea.

Gauza da ze gure azentu diakritikoak beti dirá intonatiboak (eta batzutan tonikoak ere), eta hortaz bádute zerikusirik kin akustika. []

Etiketak: , , , ,

igandea, urtarrila 03, 2021

Larramendi (1745): 'ezautá ...' kin azentua

Atzo komentatzen genuén Larramendiren "ezautá ..." arrén adierazi "excepto ...", eta gaur nabarmendu nahiko genuke nóla "ezautá ..." horretan dén agertzen azentu bat, zein den tonikoa an Larramendi ("Diccionario Trilingüe", 1745):

Guk ere gorago erabili dugú "arrén ..." zaharra kin azentua, edo antzera ere, "nóla ..." kin azentua. Gure kasuan azentua izaten dá oso erabilgarria noiz nahi dugun nabarmendú elementu baten burulehentasuna respektu ondorengo osagarria, hola zeharo erráztuz bere interpretazioa eta intonazioa. []

Etiketak:

larunbata, urtarrila 02, 2021

Larramendi (1745): 'ezautá au, edo hori, salbu haur edo hori, lecat au edo hori'

Mitxelenak, an bere jada aipatutako "Contra Lekobide" (1986), zuen aipatzen ondorengo textua e Larramendi an bere "Diccionario Trilingüe" (1745):

non autore andoaindarrak dú erabiltzen "ezautá..." prepositiboa arrén esan justuki "excepto..." an ondoko adibidea:

..., ezautá au, ...  (alegia: ...., excepto esto, ... )

non, bestalde, salbuespenaren osagarria dén hain laburra nola "au". Naturaltasun osoz. []

Etiketak: