osteguna, abendua 27, 2007

Euskarazko esaldietan xehetasunak garestiago (eta gutxiago)

Egun hauetan nire eskuetara iritsi da liburua titulatzen EiTB 1982-2007 Hegaldi-kronika, idatzia ganik Jose Mari Otermin eta Jose Ramon Diez Unzueta, eta argitaratua tu ospatu EITB-ren 25. urteurrena. Era berean, ailegatu zait liburu horren gaztelaniazko bersioa, zein ez litzakeen itzulpen huts bat, baizik laburpen moduko bat (paragrafo osoak falta dira respektu euskarazkoa), edo akaso moldapen bat, eta zeinen izenburua dan: Crónica de vuelo EiTB 1982-2007.

Kontua da ze, euskarazko testuan (lujozko edizioan, ustezko orijinalean) hauxe irakurtzen ahal dugu:
Gutxi ziren abentura honi ekiteko baliabideak: herrialdeak bere baliabide propioak izateko zeukan ilusioa, proiektu hura, oztopoak oztopo, ongi burutzeko politikarien gaitasuna, prestakuntza-aldian zeuden profesional gutxi batzuen motibazioa, etab. Erronka horri aurre egiteko, Lope de Agirre baino ameslariagoa izan beharra zegoen.

EiTBren iraganari begiratzeko aukera izan dugunez, eta abiapuntua zein izan zen ikusita, ibilbidea kalifikatzeko terminorik egokienak ausardia, marka, ilusioa eta balentria ditugu.
[6. or.]
bitartean-ze gaztelaniazko bersio ustez laburtuan (non, diogunez, paragrafo osoak falta dira respektu euskarazkoa), irakurko dugu hurrengo testu askoz matizatuagoa:
En fin, una aventura sin más elementos en el zurrón que la ilusión de un pueblo de disponer de sus medios propios, y la capacidad de unos políticos de llevar a buen puerto -contra viento y marea- aquel proyecto, gracias a la motivación de un pequeño grupo de profesionales en período de formación en la ciudad hanseática de Hamburgo. A la vista está, era necesario ser más conquistador que Lope de Aguirre en la aventura de El Dorado para afrontar aquella empresa.

Ahora que hemos tenido la oportunidad de mirar el pasado de EiTB y viendo cuál fue su punto de partida, los términos más adecuados para calificar su andadura son una combinación de osadía y gesta, ilusión y proeza.
[7. or.]
Eta gauza da ze ustezko laburpenak ematen du jatorrizkoa: hain nabarmenak dira diferentziak arten goiko ustezko orijinal pobre hori eta beheko ustezko itzulpen askoz ere matizatuagoa, ezen kasik sobran daude hitzak. Adibide baterako, fijatuko gara an gaztelaniazko testu laburtuaren esaldi labur hau, zein euskarazko testu ustez-osoagoan dan agertzen are laburrago:
A la vista está, era necesario ser más conquistador que Lope de Aguirre en la aventura de El Dorado para afrontar aquella empresa.
versus
Erronka horri aurre egiteko, Lope de Agirre baino ameslariagoa izan beharra zegoen.
Ematen du ze hor itzuli da ez ti euskara, baizik tu euskara. Eta nola euskarazko esaldian komunikatiboki garestiago ateratzen ziran xehetasunak, zer egin da? Esan da beste zerbait. Zenbatetan ez ote da gertatzen euskaraz halakorik? Hots: gaztelaniaz esango litzakeen hori ez dela euskaraz esaten, zeren garestiago ateratzen baita. Eta gauza da ze normalean ez gara horretaz konturatuko! Nik uste hori guztia oso-oso larria dela.

Euskarazko liburuaren edizioa lujozkoa da; gaztelaniazkoa, berriz, askoz normalagoa, baina, bistan da, lujozko edizioekin ez da barrukoa konpontzen. []

osteguna, abendua 20, 2007

Sintaxia da ekonomia purua

Munduko hizkuntzen sintaxiak dira momentuko emaitza puntualak zein diren sortzen ti maximizazio komunikatibo-ekonomiko konkretuak zein doaz garatzen diakronikoki an hizkuntzak segun zenbait irizpide orokor (zeinen relevantzia doa aldatzen), eta azpi zenbait restrikzio estruktural (zeinen indarrak ere aldakorrak baitira). Honako hauek izanen lirateke maximizazio horren irizpide eta restrikzio nagusiak:

Irizpide nagusiak:
1. IRIZPIDEA: Irizpide adierazkor-bapatekoa: aurrena joanen da hori zein nahi baita bereziki nabarmendu edo enfatizatu; alegia, informazio rematikoena, eta gero emanen da informazio gutxiago rematikoa edo guztiz kontestuala. Irizpide hau bereziki aplikagarria izan daiteke an egoera sinple-kontestualak, non parte rematikoa oso laburra den, eta parte ez-rematikoa oso kontestuala: tipikoki aurrena (edo soilik) emanen da zuzenean objetua, zein izaten den informazio rematikoena; gero akaso aditz jada kontestual bat, eta azkenik sujetua, zein egoera horietan izan daiteke kontestualki ondo ezaguna. Irizpide honek favoretzen du OVS ordena
2. IRIZPIDEA: Irizpide informatiboa: aurrena joanen da gaia zeini buruz arituko garen (burua), eta gero emanen da informazio xehea buruz gaia (osagarria). Irizpide honek minimizatzen du atzerakarga, eta ahalbidetzen du karga informatibo handiak edo/eta konplexuak erosotasunez ematea an estruktura koherente, ireki, jarraitu, efiziente eta eraginkor bat. Irizpide honek favoretzen du SVO ordena.

3. IRIZPIDEA: Irizpide digestiboa: osagarri luzeak hobe baldin ez badoaz arten osagarri laburrak; hau da, osagarri luzeak hobe baldin badoaz esaldi-amaieran edo esaldi-hasieran. Adibidez, ez da digestiboa osagarri-sorta luze bat arten sujetu labur bat eta aditz are laburrago bat. Irizpide honek nahiago du SVO edo OVS gain SOV.
Restrikzio nagusiak:
1. RESTRIKZIOA: Hizkuntzen maximizazio linguistiko-ekonomikoa dá garatzen azpi baldintza eta posibilitate estruktural konkretuak an garai ezberdinak. Hizkuntzen hasieran ez dago ezer: zerotik abiatzen da, eta nonbaitetik hasi behar da: hor, hizkuntzetan, aurrena sortzen dira baliabide konkretuagoak, nola izenak, eta gero sortzen doaz elementu abstraktuagoak, nola aditzak, halatan ze, OV ordena, non aurrena doa izena eta gero aditza, da konkretuagoa ezez VO non aditz abstraktuagoa aurreratu da ki objetua. Diogunez, restrikzio hau nagusitzen da an sorrera on hizkuntzak, non hiztunak derrigor hasi behar dira kin baliabide konkretu sortzeko-errazagoak, lehenago ze, akaso, joan garatzen estruktura eta baliabide abstratu eta potenteagoak nola ordena VO edota preposizioak, zein diren sortzeko-zailagoak (justuki zatio izan abstraktuagoak). Irizpide honek favoretzen du hasierako OV ordena postpositiboa. Gero, hortik mugitzeko, posibilitate estrukturalak ez dira beti erosoak.

2. RESTRIKZIOA: Hizkuntzen maximizazio linguistiko-ekonomikoa dá garatzen azpi behar komunikatibo konkretuak an jendarte eta garai konkretuak. Adibidez, ez da berdin izanen maximizazioaren emaitza an testuinguru sozial bat non betebehar komunikatiboak dira oso-oso sinple, kontestualak (hor errazago mantenduko dira estruktura konkretuzaleak eta irizpide adierazkor-bapatekoa, hein handi batean), edo maximizazio horren emaitza noiz betebehar komunikatiboak bihurtu diren askoz konplexuagoak (hemen nagusituko da irizpide informatiboa (eta digestiboa) gain besteak, nahiz-eta bestelako restrikzioek izanen dute euren eragina). Segun restrikzio hau, hizkuntzen aurreneko estadioetan gailenduko da SOV edo akaso, hasiera batean, OVS, eta gero, noiz nagusitu baldintza komunikatibo konplexuak, SVO.

3. RESTRIKZIOA: Hizkuntzen maximizazio liguistiko-ekonomikoa dá garatzen azpi giro sozial konkretu bat, zein izan ahal da irekiagoa edo itxiagoa respektu berrikuntza linguistikoa. Honen arabera, hizkuntzak ziren garatuko askoz errazago an garai zaharrak, non adibidez ez ziren existitzen akademia arautzaileak, ezenezta an garai modernoak, non kontrol linguistioa den izaten aski handia.

4. RESTRIKZIOA: Hizkuntzen maximizazio linguistiko-ekonomikoa dá garatzen an kontestu interlinguistiko konkretu bat, non ahal da existitzen hizkuntz kontaktu oso estua eta eraginkorra.
[]

Etiketak: ,