Dio Jon Kortazar-rek an "
Diglosia eta euskal literatura" (Utriusque Vasconiae, 2002):
Baina badira hizkuntzaren izaera gramatikalak zeresana duela norberaren literaturaren lanean baietsi duten idazleak.
Esaldi horren edukiaz esan ze, ondo bistakoak dira estuasun komunikatibo nabarmen eta serioak ze erakusten dituen euskarak respektu, adibidez, gaztelaniak edo frantsesak: ikusi besterik ez dago ze nolako diferentzia dagoen inter itzultzea euskaratik gaztelaniara (
erraza,
eta
emaitza komunikatiboki hobeagoa edo
askoz hobeagoa), eta itzultzea gaztelaniatik
euskarara (etengabeko buruaustea, eta emaitza komunikatiboki txarragoa edo askoz txarragoa, segun zailasuna on jatorrizkoa; hau da
denbora asko,
kalitate gutxirako).
Eta, horren arrazoi bakarra gramatikala da:
estruktura eta baliabide regresiboak ezin dira komunikatiboki konparatu kin
estruktura eta baliabide progresiboak.
Bestalde, esaldiaren formaz, esan ze askoz komunikatiboa litzatekeela honela:
Baina badira idazleak ze(inek) baietsi duten ze hizkuntzaren izaera gramatikalak badu zeresanik gain norberaren lan literarioa.
Azken honetan pausa koherenteak egin daitezke honela (
zazpi):
Baina / badira / idazleak / ze(inek) baietsi duten / ze / hizkuntzaren izaera gramatikalak badu / zeresanik / gain / norberaren lan literarioa.
Pausa bakoitzeraino esandako hitz guztiak dauzkagu koherenteki itsatsiak tu diskurtsoa, ez dugu gerora itxaron behar; esan nahi baita,
pausa horietako bakoitzean ezagutzen dugu
funtzioa on aurreko hitz guztiak respektu esaldia, eta horregatik
itsasten ditugu koherenteki.
Hasierako esaldian, hauexek dira pausa koherenteak (
bi):
Baina / badira / hizkuntzaren izaera gramatikalak zeresana duela norberaren literaturaren lanean baietsi duten idazleak.
Regresiboan
itolarrian ibiliko gara eta, azkenean,
gaizki ulertzeko, bitartean-eta progresiboagoan
eroso (pausak aukeran) eta
ondo. Zenbat-eta
aukera progresibo gehiago, hobeto. [
⇶]
Etiketak: diskursoa, pausak, prozesamendua