Irekitasuna = Expansibitate koherentea (halako expansibitatea bái dela askea)

Sujetuaren posizioa inportantea da zeren, sujetua oso thematiko-referentziala izanki, eskertzen da bere posizio aurreratua (tipikoki an hasiera on esaldia) afin ezagutu daigun zértaz jasotzen ari garen informazioa lehenda jasó informazio hori (zenbat eta akontextualagoa eta konplexuagoa izan informazio berria, hainbat inportanteagoa izanen da sujetua koka dadín an posizio aurreratu hori). 

Bestalde, azpimarratu behar da ze sujetuan ez da egoten informazio berria (hori zein finean-intentzionalki konsideraten dugún berria), halan ze sujetua ez da izaten luzea, eta hasieran kokatua, ez da izaten arazo berezirik ki interpretatu hango informazio thematiko-referentzial-ezberri hori. Esan nahi baita ze sujetu-barneko estruktura ez da, ezta urrundik ere, hain inportantea komunikatiboki nola dén predikatu-barneko estruktura sintaktiko-diskursiboa, non normalki biltzen diren mezuko xehetasun ezezagunak eta are sorpresiboak zein ez genituzken batere ondo interpretatuko (informatiboki eta expresiboki) baldin ez balira kokatuko an ordena egokia, zein dén orohar ordena koherentea (bai sintaktikoki bai interpretatiboki eta bai expresiboki). 

Gure arazoa, zein den arazo komunikatiboa, sortzen da an predikatua, zeintan zentratu beharko ginake bereziki: gure arazoa izaten da nóla eman informazio potentzialki konplexua (informatibo-expresiboki) an modu avantailatsua gana entzulea, halan ze mezuak bete dagien bere azken helburua, zein ez den baizik bere intentzio komunikatiboa. Esan nahi baita ze gure azterketa honetan fundamentala da nóla ordenatzen den predikatua arrén jaso daigun xehetasun informatibo eta expresibo horiek ahalik eta egokien.

Hori guztia diogu zeren azpimarratu nahi genuke ha inportantzia on irekitasun sintaktiko-diskursiboa noiz azaltzen komunikazio efektiboa. Finean, irekitasun hori ez da baizik Duanmu-ren expansibitatea egin ahal izatea an modu koherentea (berdin nola diskursiboki hobe izaten dén sujetua lehenda predikatua, arrazoi beragatik ere hobe izaten da kokatzea aditza, zein dén predikatuaren buru sintaktikoa, lehenda bere osagarri potentzialki luzea eta ondo xehetua kin detaileak zein ez liraken ondo interpretatuko gabé ordena koherente hori). Hortaz, gogora gaitezen kin ondoko hitzak zein jasotzen genizkion atzo ki Duanmu (2007):

The syntactic head is a unit at the word (or morpheme) level, which cannot be expanded. Regardless of how many choices there are, the number is limited. In contrast, the syntactic non-head is a unit at the phrase level, which can be expanded freely, and its number of choices is in principle unlimited.  [Duanmu, 2007]

Baina, ikuspuntu diskursibotik, nóla expandituko dugu informazioa respektu buru bat zein ez dugun oraindik ezagutzen? Halako expansio sintaktikoa (ezkerrerakoa) ez litzake expansio diskursiboa, esan nahi baita ze, diskursiboki zerbait expanditzeko, zerbait hori izan behar dá koherentea, izan behar du zentzu oso bat zein gero expanditzen den bidéz beste xehetasun batzuk zein diren gaineratzen ki aurreko diskursoa. Baina, xehetasun rhematikoenak aurretik emanda, ezkerrerako expansio sintaktiko hori ezin liteke konsideratu expansio diskursiboa, zeren ez gauden ezer expanditzen, baizik ze, kontrara, itxaron beharko dugu harik jasó buruak afinda eman ahal izán zentzua ki aurreko osagarri horiek.

Hortaz, irekitasuna litzaké berdin nola expansibitate koherentea, eta halako expansibitatea bai dela askea, hori bai... 

... can be expanded freely,...

zeren askeki gaineratu ahalko dirá xehetasun gehiago ki gure aurreko diskurso koherentea. Estruktura irekia (progresiboa, koherentea) bai da askea, askea diskursiboki, askea komunikatiboki. [1380] [>>>]

Duanmu-k (2007) lotzen dú bere azentu-araua ("Non-head Stress rule") kin Shannon-en informazio-teoria bidéz bere "Information-Stress Principle"

Duanmu-k (2007) lotzen dú hitzen indar prosodikoa an diskursoa eta euren karga informatiboa, bidéz bere printzipioa on azentuazio informatiboa ("Information-Stress Principle"):

Duanmu dú explizituki erlazionatzen bere printzipio hori kin lana on Shannon (1948), non hitzen informazio-karga lotzen zén kin euren probabilitatea ki agértu an diskursoa:

Bereziki interesgarria iruditzen zaigu azken puntu hori (b. puntua), non, modu orokor batean, lotzen dirén ez soilik hitzak (a. puntua), baizik ere euren posizio sintaktikoak (buruak vs ez-buruak) kin euren informazio-karga tipikoa:

b. The more possible words there are for a given syntactic position, the less probability each word has, and the more intonnation load it has for that position. [Duanmu, 2007]

Modu horretan, Duanmu-k azaldu ahal du bere 1990ko araua zeintan indar prosodikoa kokatuko litzaké an ez-buruak ("Non-head Stress rule"), eta zeintaz mintzatu ginén adibidez hemen:

Duanmu finean ematen ari da azalpen funtzional bat ki bere araua on 1990: izan ere, indar prosodikoa kokatuko litzaké an ez-buruak zeren ez-buruak expanditu ahal diren, eta expanditu ahal dira hainbeste nola nahi den, halan ze euren aukera-kopurua an diskursoa dá ez-mugatua, eta hortaz, aukera horietako bakoitzak izanen luké probalitate txikia ki agértu, hola apórtatuz informazio erlatiboki gehiago zein euren buruak, eta jasóz indar prosodiko erlatiboki handiagoa. [1379] [>>>]

Hortxe dago gakoa on asimetria artén sintaxi burulehena eta buruazkena azpi baldintza orokor-landuak: euren kontrako norabide expansiboa

Atzo mintzo ginen burúz aipu hau ganik Duanmu (2007):

The syntactic non-head has a deeper structure because it is phrasal in nature and can expand. In contrast, the syntactic head is a word (or a morpheme), which cannot expand. [Duanmu (2007) buruta Duanmu 1990]

Bai, osagarriak dirá sintagmak an natura (phrasal in nature), sintagmak zein expanditu ahal diren bidéz beste azpisintagma batzuk non egonen dirén beste azpiosagarri batzuk zeinen buruan izanen dugún azken osagarri bat, osagarri sakonena, zein sintaxi diskursiboki-buruazkenetan kokatuko den an esaldi-hasiera, eta sintaxi diskursiboki buruazkenetan an bukaera.

Expansio hori gertatzen badá aurrerantza (nola gertatzen den an sintaxi burulehenak) ordezta atzerantza (nola gertatzen den an sintaxi buruazkenak), hortik segitzen dá irekitasun sintaktiko-expresiboa, zeren mintzatu ahala joan gaitezke eraikitzen, pausatuki, osagarri gerota rhematikoagoak, gerota xeheagoak gain parte thematikoa (edo thematikoagoa) zein jada joan garen finkatzen an hasiera on esaldia.

Hortxe dago gakoa on asimetria artén sintaxi burulehena eta buruazkena azpi baldintza orokor-landuak: euren kontrako norabide expansiboa, zeinek bide ematen du ki irekitasun sintaktiko-komunikatiboa noiz expansio hori gertatu ahal den aurrerantza (expansio progresibo-koherentea). 

Izan ere, estruktua irekiak ahalbidetzen dú ondo presta daigun esaldiko parte rhematikoen hori, progresiboki, alde batetik hiztunari ahálbidetuz joatea emeki eraikitzen bere rhema an modu pausatu, reflexibo eta irekia, halan ze esaldiaren potentzia informatiboa biderkatuko da an modu aberasgarria; eta bestaldetik mezu-jasotzaileari ahálbidetuz jasotzea mezua an modu koherentea, halan ze adreilu informatiboak joan ahal diren integratzen jarraituki an entendimendua, minímotuz erabilerá on memoria laburra, eta bidératuz mezuaren interpretazio analitikoa (eta ez sintekikoa) eta ondo bideratua ki azken txanpa non aurkituko den informazio gutxien eskuragarria, rhematikoena, xeheena, non gehienetan kokatu nahi genukén indar prosodiko nagusia eta orohar intonazio expresiboena. [1374] [>>>]

Duanmu (2007): "The syntactic non-head has a deeper structure because it is phrasal in nature and can expand. In contrast, the syntactic head is a word (or a morpheme ), which cannot expand."

Gaurko sarrera honetan fokatu nahi genuke gure begirada gain herenegungo aipuko azken esaldia, non Duanmu-k (2007) zioén:

The syntactic non-head has a deeper structure because it is phrasal in nature and can expand. In contrast, the syntactic head is a word (or a morpheme ), which cannot expand. [Duanmu (2007) buruta Duanmu 1990]

Bai, osagarriak dirá sintagmak an natura (phrasal in nature), sintagmak zein expanditu ahal diren bidéz beste azpisintagma batzuk non egonen dirén beste azpiosagarri batzuk zeinen buruan izanen dugún azken osagarri bat, osagarri sakonena, zein sintaxi diskursiboki-buruazkenetan kokatuko den an esaldi-hasiera, eta sintaxi diskursiboki buruazkenetan an bukaera.

Expansio hori gertatzen badá aurrerantza (nola gertatzen den an sintaxi burulehenak) ordezta atzerantza (nola gertatzen den an sintaxi buruazkenak), hortik segitzen dá irekitasun sintaktiko-expresiboa, zeren mintzatu ahala joan gaitezke eraikitzen, pausatuki, osagarri gerota rhematikoagoak, gerota xeheagoak gain parte thematikoa (edo thematikoagoa) zein jada joan garen finkatzen an hasiera on esaldia. [1373] [>>>]

Cinque (1993) gain foku zabala: "The focus of IP is any constituent containing the main stress of IP, as determined by the main stress algorithm"

Atzokoan mintzo ginen burúz azentu neutroa an foku zabal bat zeinen hedadura, ikusten denez, beste kontu bat den. Eta baita ikusten genuen nóla Arantzazu Elordieta (an bere tesia titulatzén "Verb movement and constituent premutation in Basque", 2001:131-132) mintzo zitzaigun burúz ...

... the typical pattern observed in 'wide focus' [gure "foku zabala"] utterances in many languages, as discussed in Cinque (1993) and Zubizarreta (1998), namely, that under the same neutral focus intonation, all of the constituents of a sentence can be interpreted as focus. [Elordieta, 2001]

Jarraian, Elordieta-k (2001) gogoratzen digu nóla Cinque-k (1993) erlazionatzen duén azentu neutroa eta foku zabalaren hedadura:

The focus of IP [Inflectional Phrase, esan nahi baita esaldia] is any constituent containing the main stress of IP, as determined by the main stress algorithm [Cinque, 1993]

Genioenez, gauza bat dá azentu neutroa (esaldiko nuklearra), eta beste bat noráino hedatzen den foku neutroa. [1372] [>>>]

Duanmu (2007): "The proposal of Cinque (1993) is very similar to the Non-head Stress rule of Duanmu (1990), because in a syntactic structure, the syntactic non-head always has a deeper structure than the syntactic head."

Duanmu-k (2007) konparatzen dú bere azentuazio-araua (1990, ikus atzoko sarrera) eta Cinque-rena (1993, ikus beherago), zein, finean, izanen litzakén...

The proposal of Cinque (1993) is very similar to the Non-head Stress rule of Duanmu (1990), because in a syntactic structure, the syntactic non-head always has a deeper structure than the syntactic head... [Duanmu, 2007]

Hortaz, gogora daigun ondoko sarrera non mintzatu ginen gain Cinque-ren proposamena: "Cinque (1993): "The main stress of a sentence falls on the most embedded element on the recursive side of the tree" [informalki reformulatua ga Arantzazu Elordieta (2001)] "

Ikus daigun ondorengo textua ganik Arantzazu Elordieta gain definizioa on ordena neutroa edo ez-markatua (an bere doktore-tesia titulatzén "Verb movement and constituent premutation in Basque", 2001:130-131): 

..., Cinque proposes a universal sentence stress rule which will apply in every language provided that we know what the direction of recursion is in a language, and by using the concept of "most embeddedness". Cinque's algorithm may be informally formulated as follows:

The main stress of a sentence falls on the most embedded element on the recursive side of the tree.

... This, in a head-initial language (VO), the complement will count as most embedded in a SVO order, since the complement is selected by the verb. Likewise, in a V-final language, the most embedded element in SOV order will also be the complement, as the language is left-branching. As a result, in both types of languages the complement receives the main sentence stress, as is conformed by the followwing data from Spanish (VO) and Basque (OV) (the words in bold face indicate the constituent bearing neutral stress):

(29a) Hoy los niños han cantado dos canciones nuevas.

(29b) Gaur umeek abesti berri bi abestu dituzte.

The main sentence stress borne on the direct object in both sentences in (29) is tipically found in sentences occurring in the neutral order. As is well kwoun, neutral order is pronounced whith a neutral focus intonation (which we may now identify as main stress),...

(29b) represents the unmarked or neutral word order for the constituents of a simple transitive clause in Basque, SOV.

[Oinoharra ganik Arantzazu Elordieta: Keep in mind that I use the term "unmarked" in the sense of neutral order in relation to the information structure of the sentence; in other words, when no constituent is understood to be more prominent or informative than the other constituents in the sentence.]

(29b) has an interpretation according to which the entire sentence can be viewed as the focus phrase. But, in addition (29b) can also have two further interpretations, according to which only the VP abesti berri bi abestu 'sing two songs' represents the new information of the sentence, and a third reading, in which only the object phrase abesti berri bi 'two new songs' is interpreted as the information focus of the sentence. The three readings are given below (the intended focused constituent in each reading is marked in italics):

(30) Gaur umeek abesti berri bi abestu dituzte.

I. "Today the children sang two new songs" 

II. "Today the children sang two new songs" 

III. "Today the children sang two new songs"  

In fact, the paradigm illustrated in (30) is the typical pattern observed in 'wide focus' utterances in many languages, as discussed in Cinque (1993) and Zubizarreta (1998), namely, that under the same neutral focus intonation, all of the constituents in a sentence can be interpreted as focus. [Arantzazu Elordieta, 2001:130-131]

Azpimarratu ze hor mintzo da gain azentu neutroa, ez-markatua, zein, ordena neutroan, interpreta liteken nola:

I. Esaldi osoko foku neutroa.

II. Predikatu mailako foku neutroa.

III. Objetu mailako foku neutroa.

eta baita orobat ze:

I use the term "unmarked" in the sense of neutral order in relation to the information structure of the sentence; in other words, when no constituent is understood to be more prominent or informative than the other constituents in the sentence. [Arantzazu Elordieta, 2001:130-131]

hala nola, azkenik, ze Cinque-k aldarrikatzen dú bere azentu-araua nola universala.

Horrela, Cinque-ren ereduan, defektuzko indar prosodikoa orobat joango litzake ki osagarriak (zein dirén sintaktikoki sakonagoak zein euren buruak), eta finean ki esaldiko osagarri sakonena. [1371] [>>>]

Duanmu (2007) buruzta Duanmu (1990): "Non-head Stress: In a syntactic structure [A B], one is the head and the other the non-head. Phrasal stress is assigned to the non-head."

Atzoko sarreran genuen komentatzen nóla:

Osagarrien buru sintaktikoek (adibidez, konjunzioek, pre edo postposizioek edo aditzek) eskaintzen duten informazioa izaten da referentziala; alegia, oinarrizkoa afin ondo kontestualizatu ditzagun euren osagarriak eta oso bereziki esaldiko azken gako informatibo edo espresiboak, baina, hala ere, ez da izaten bertan informaziorik rematikoena, esanguratsuena, edo espresiboena, zeini eman nahiko geniokeen indar handiena. Hori dela eta, sintaxi buruazkenen osagarri-buru hitz-ordenak ez du batere laguntzen kokatzen bukaeran elementu sintaktikoki-informatiboki-prosodikoki esanguratsuena.

Bai, errepikatzen dugu: indar prosodikoa ez ohi da kokatzen an buruak, baizik an osagarriak, erákutsiz osagarrien rhematikotasun handiagoa respektu buruak.

Horretaz, gaur honatu nahi genuké ondoko aipua ganik Sam Duanmu, aterea ti bere papera titulatzén "Stress, information and language tipology" (2007), zeintan referitzen den ki bere aurreko lan bat (bere 1990ko tesia) non dún proposatzen azentuazio-arau neutro orokor bat an terminu hauek:

Non-head Stress:
In a syntactic structure [A B], one is the head and the other the non-head. Phrasal stress is assigned to the non-head. [Duanmu, 2007]

Hor Duanmu ari zén proposatzén arau bat zeinen arabera kokatuko litzakén indar prosodiko nagusia an esaldiak non ez dagoen foku enfatikorik: ari da gain (defektuzko) azentu nuklearra, neutro, ez-markatua (edonola ere, azentu enfatikoa egonez gero, gehienetan bat-etorriko da kin azentu nuklearra, zeren justuki parte tipikoki rhematikoenak izanen du probabilitate altuena ki izán enfatizatua).

Horrela, predikatuaren indar prosodiko nagusia ez litzake kokatuko an aditza (baldin haren osagarririk balego) edo gain pre edo postposizioak, baizik an euren osagarriak, zein izanen liraké erlatiboki rhematikoagoak zein euren buruak, eta zein, gainera, izan litezke ondo luzeak noiz estruktura sintaktikoa dén irekia (bide batez esán ze, teoria ortodoxoan, azpiosagarriak berdin kateatu litezke an sintaxi burulehenak edo buruazkenak, progresiboki edo regresiboki, aurrerantza edo atzerantza, nahiz kateatzeko simetria hori soilik dén formala: funtzionalki ez da inondik ere existitzen). [1370] [>>>]