J.L. Ormaetxea (2005): "Eta analogiaz, pluralgilerik behar ez duen singularreko lehen pertsonara ere zabaldu da '-it-': aldaera erabilierak 'na' eta 'naue' badira ere, 'naittu' eta 'naittue' ere entzun daitezke."

Ondorengo sarrera honetan:

• "niñduen/hiñduen" (kin "-i-" infijoa) sorreraz dirá irregularrak, nahiz ikuspuntu formal hutsetik, amaitzen dirén izaten regularrak bidéz betiko analogia boteretsua

argudiatzen genuen ze "niñdduen" adizkia zén produktua ti analogia, abiatuz tikan "ziñdduen" edota "nittuen" regularki sortuak, eta gaur berriro erakutsi nahi genuke analogiaren indarra bidéz beste adibide bat zein aipatzen dén an tesia ti J.L. Ormaetxea: "Aramaioko euskara (ezterketa dialektologikoa" (2005):

Eta analogiaz, pluralgilerik behar ez duen singularreko lehen pertsonara ere zabaldu da "-it-": aldaera erabilierak "nau" eta "naue" badira ere, "naittu" eta "naittue" ere entzun daitezke. [Ormaetxea, 2005:300]

Kasu horretan analogiarako eredua izanen zirén "zaittu" eta "dittu" formak, hala nola ere "zaittue" eta dittue", zeinen pluralitatea zabaldu da ki formak zein berez ez diren pluralak, nola Ormaetxea-k dioen. Dá analogia. [2120] [>>>]

J.L. Ormaetxea (2006): "... ez da oraingo ezaugarri bat, aspaldikoa baizik."

Aurreko sarreretan ikusi dugu nóla Aramaion eta Debagoienan ez den egiten objetu-komunztadura plurala, halan ze batek pensa lei ze erabilera hori izan ahal da berria, esan nahi baita azken urteotakoa, eta akaso sortua zatio eragina on gaztelania, gehiago zein jarráituz euskararen beraren barne-tendentzia evolutiboak (argi gera bedi ze, hala balitz ere, horrek ez lioke bide horri kenduko batere interes funtzionalik).

Puntu horretaz, ikus zér dioskun Jose Luis Ormaetxea-k an bere jada aipatutako tesi doktorala titúlatzen "Aramaioko Euskara (azterketa dialektologikoa)" (2006:299) burúz Aramaioko eta Debagoieneko euskara:

Beraz, ez da oraingo ezaugarri bat, baizik aspaldikoa, halan ze, askoz gehiago hurbildu beharko gintzaiokén ki hipotesia on barne-evoluzioa. Ormaetxea-k, hor, aipatzen dú Zuazo eta Badihardugu (2002), referitzen baitá ki liburu bat titúlatzen "Deba ibarretik Euskararen Herrira", non irakur daikegún (2002:91-92):

Baten batek besterik pentsau leiken arren, hau kontuau ez da azken urtiotako gauzia, antziñako izkribuetan be halantxe agertzen da eta: 1562. urteko Dictionarium linguae cantabricae-n, esate baterako. Alderdi honetan, betikuak eta bidezkuak dira era honetako esaldixak:

sagarrak emon dotso
sagarrak gustetan jako
sagarrak dakar poltsan
gauza danak daki

[Koldo Zuazo eta Badihardugu Euskera Alkartia, 2002:91-92]

Koldo Zuazo-k eta Badihardugu Euskera Alkartia-k diotenez, aukera horiek dirá betikuak, eta, jakina, guztiz bidezkuak. [896] [>>>]