Aurreko sarreretan nabarmendu nahi izan dugu nóla euskaraz bádauden
aukera ezberdinak afin emán
aditzak an modu
eliptikoagoa edo
osoagoa aráuz interes komunikatiboa on hizkuna (ikus sarrera
hau edo
hau, edo
atzokoa), aukeran
obviátuz eliptikoagoetan zenbait xehetasun respektu, adibidez, aspektua edo numeroa, zein berdin ere zehaztu litezken nahiz akaso gertatu
redundanteak.
Eta
justuki redundanteak gerta daitezke zenbait
aukera sintaktiko
bikoitz ere, non gako estrukturala (demagun, kontzesiboa) agértu
bikoiztua pre eta postpositiboki. Har dezagun, hortaz, Lafitte-k harira ekarritako "
nahiz..." prepositiboa eta bere baliokide semantiko postpositiboa, "
...arren", zeintzuk
elkarrekin ere aurki daitezken:
nahiz (Con arren). Senperen izena da eskaraz Helbarren, / nahiz alderdi batek orai duen arren. Hb Esk 119. Alaz guztiyaz ere jaten, / gogotikan saia, / naiz atea egon arren, / izugarri zalla. JanEd II 123. Naiz aunditu eta gaur kale-etxe bezela jarria dagoan arren, garai artan etxe koxkor bat zan. Salav 36.
Eta gauza da ze halako erabilera bikoiztuak dirá
printzipioz redundanteak, nahiz batzuetan interesa litezké, adibidez afin
azpímarratu perpausaren zentzua. Esan nahi baita ze, finean, halako egitura bikoiztuak dirá
beste aukera batzuk, zein, horiek ere, erabil litezké
noiz nahi den. [522]
[>>>]
Etiketak: bikoitzak, nahiz